“ข้าวเจ้าแม่วิ่งตามหาหนูตั้งนาน” ข้าวฟ่างเดินเข้ามากอดลูกสาวของตัวเองด้วยใบหน้าตื่นตระหนก เมื่อเธอซื้อของแต่ลูกสาวนั้นเดินหายไปในขณะที่เธอไม่ทันดู
“ข้าวเจ้าไม่เป็นอะไรคะ คุณแม่” เมื่อข้าวฟ่างสำรวจลูกสาวของตัวเองว่าได้รับบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่าเสร็จ เธอแหงนหน้าขึ้นมามองอคินและพราวฟ้าที่ยืนอยู่ด้านหน้า
“อ้าวคิน มาซื้อของเหรอ”
“อืม”
“มากับภรรยาเหรอ” ข้าวฟ่างเองก็พอจะทราบข่าวว่าอคินแต่งงานแล้วเหมือนกัน ใบหน้าน่ารักของข้าวฟ่างยิ้มให้กับพราวฟ้า
“อืม”
“ยินดีด้วยนะ” ข้าวฟ่างเอ่ยคำยินดีให้กับอคินและพราวฟ้า ก่อนที่ข้าวฟ่างจะขอตัวกลับก่อนโดยจูงมือลูกสาวเดินไปด้วยกัน สายตายากจะคาดเดาของอคินมองตาสองคนแม่ลูกออกไปจนลับตา
“คนนี้คือแฟนเก่าพี่เหรอคะ” อคินหันไปมองพราวฟ้าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ คำถามที่พราวฟ้าถามขึ้นทำให้อคินถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
“......”
“ลำบากใจก็ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ” เมื่อเห็นอคินเงียบพรา
