“ผมรักผู้หญิงคนไหนกัน”
นิ้วแกร่งจับคางเล็กและบังคับให้หล่อนเงยหน้าขึ้นสบประสานสายตา
“ไหนบอกสิว่าผมรักใคร?”
“ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ คุณรักนนนี่ไง แม่นนนี่คนงามน่ะ”
ฐิติพัฒน์หัวเราะขบขันกับน้ำเสียงขึ้นจมูกของหญิงสาว
“แล้วทำไมจะต้องไปเรียกนนนี่ด้วยเสียงประชดประชันแบบนั้นด้วยล่ะ หื้อ?”
“ก็ฉันไม่ชอบขี้หน้าหล่อนนี่ ถ้าไม่มีหล่อน ตอนนี้เราสองคนก็คงยังได้อยู่ด้วยกัน... ไม่ต้องจากกันแบบนี้หรอก”
ฐิติพัฒน์กดปากลงกับแก้มนุ่มทั้งสองข้าง ท่ามกลางการเบี่ยงหน้าหลบของไหมแก้ว
“อย่ามาทำแบบนี้กับแก้มของฉันนะ”
“แล้วจะให้จูบที่ไหนล่ะ ปากหรือ”
หล่อนเม้มปากทันที ก่อนจะมองเขาตาขุ่นเขียว
“คุณไม่มีสิทธิ์มาทำอะไรกับฉันทั้งนั้น ลืมไปแล้วหรือไงว่าเรายกเลิกสัญญากันไปแล้ว”
“แต่คุณต้องเสียค่าปรับให้ผม อย่าลืมสิ”
คำพูดเตือนความทรงจำของฐิติพัฒน์ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับนิ่งงันไป
“อย่าบอกนะ... ว่าที่คุณมานี่คุณจะมา
