เธอสูดหายใจเข้าลึก พยายามข่มน้ำตาไม่ให้ร่วง ขณะที่เสียงเปิดประตูคอนโดดังขึ้นเบื้องหลัง หัวใจเธอสั่นวูบ ร่างสูงใหญ่ที่คุ้นเคยก้าวเข้ามาพร้อมกระเป๋าเอกสารในมือ
บุญญานนท์ในสูทเข้มยังคงดูสง่าดุจเดิม ดวงตาคมกริบทอประกายเงียบขรึม แต่สีหน้ามีร่องรอยความเหนื่อยล้าเพราะเพิ่งเลิกงาน เขาหยุดก้าวเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอนั่งตัวสั่นอยู่ตรงนั้น
“คุณนนท์…” นภาภัสรีบลุกขึ้น เสียงเธอสั่นเครือ
“เรื่องข่าวนั่น ฟ้าขอโทษนะคะ ฟ้าไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้นเลย ถ้ารู้ว่าการออกไปเดินห้างฯ กับคุณแล้วจะเกิดเรื่องแบบนี้ ฟ้าคงไม่ไปแน่ ๆ ฟ้าทำให้คุณเสื่อมเสีย...”
ชายหนุ่มปรายตามองเธอชั่ววินาที ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ
“ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกแล้วก็ไม่ต้องโทษตัวเองด้วย”
หญิงสาวเม้มปากแน่น หัวใจหล่นวูบ
“แล้ว…คุณไม่โกรธ ไม่กังวลว่าคนจะเข้าใจผิดเหรอคะ”
เขาวางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะกลางโซฟาก่อนหันกลับมาสบตาเธอตรง ๆ ดวงตาคมสะท้อนความมั
