นภาภัสเม้มปากแน่น พยายามไม่คิดอะไร แต่ความจริงคือหัวใจเธอสั่นแรงจนแทบทรงตัวไม่อยู่
บุญญานนท์สบตาเธอแวบหนึ่ง แววตาเข้มข้นเหมือนคนที่ต่อสู้กับบางสิ่งในใจ ก่อนจะหยิบเดรสชุดใหม่ขึ้นมาสวมให้เธอเอง มือใหญ่มั่นคงแต่ระมัดระวังทุกการสัมผัส เขาจัดสายบ่าให้เข้าที่ รูดซิปด้านหลังขึ้นจนเรียบร้อย จากนั้นก็ก้าวถอยออกไปหนึ่งก้าว
“เสร็จแล้ว” เขาพูดเสียงเรียบ
นภาภัสหายใจถี่เหมือนเพิ่งผ่านอะไรบางอย่างที่เกินจะรับไหว เธอก้มหน้าลง ใบหน้าร้อนผ่าว รู้สึกได้ถึงแรงเต้นของหัวใจที่ยังไม่ยอมสงบ
ชายหนุ่มมองเธอในเดรสสีน้ำเงินเข้ม...งดงามและสง่าอย่างที่เขาคิดไว้ตั้งแต่แรก ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นน้อย ๆ
“สวย”
คำเดียวสั้น ๆ แต่กลับทำให้เธอชะงัก หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าตอนถูกช่วยเปลี่ยนชุดเสียอีก เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย บุญญานนท์ก็เอ่ยต่อ
“ไปได้แล้ว” เขาหมุนตัวเดินออกจากห้อง ร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยอำนาจและความมั่นใจ ทำให้น
