เวลาผ่านไป
“จันทร์เจ้า”
“อะไรอีกเนี่ย บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับฉัน!!” หญิงสาวตะโกนใส่คนข้างนอกห้องของเธอ เพราะเขาเอาแต่เคาะและเรียกเธอย้ำๆ อยู่แบบนั้นจนน่ารำคาญซะจริงๆ
“เปิดประตูให้หน่อยเร็วๆ”
“บอกแล้วไงว่านอนห้องใครห้องมัน”
“ไม่เอา ฉันนอนไม่หลับ เปิดประตูให้หน่อยนะ”
“…..” จันทร์เจ้าไม่ได้สนใจกับคำพูดของเขา และก็ไม่ได้คิดที่จะไปเปิดประตูให้เธอด้วย ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ชอบมานอนที่ห้องของเธอตลอด จนวันนี้เธอรีบเข้าห้องก่อนเขาและล็อคประตูไม่ยอมให้เขาเข้ามาได้
“ได้ยินหรือเปล่าจันทร์เจ้า มาเปิดประตูเร็วๆ”
“บอกว่าไม่เปิด เลิกเคาะประตูได้แล้ว จูโน่นอนหลับไปแล้วนะ หัดเกรงใจคนอื่นบ้าง”
“ไม่เกรงใจใครทั้งนั้นแหละ ฉันจะเคาะจนกว่าเธอจะมาเปิดประตูให้ฉัน”
“ถ้างั้นฉันจะไปนอนที่อื่น อยากมานอนห้องนี้นักก็นอนไป ฉันจะไปที่อื่น” เธอเปิดประตูออกไป พร้อมกับพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่จริงจัง
