"พี่เพิร์ธ" แล้วอยู่ๆ ก็มีหญิงสาวสะสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก
"ครับ" เขาก็ตอบรับพร้อมกับยิ้มให้ตามประสา ก่อนที่ทั้งคู่จะโน้มตัวลงไป กระซิบคุยอะไรกันสักอย่าง
"พวกมึง เดี๋ยวกูมานะ"
"เชี่ยยยย" บูมได้เห็นแบบนั้นก็แซวขึ้นมา
"..." ภูริชญาที่มองอยู่ ก็รู้สึกจุกขึ้นมา ปกติก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งอยู่แล้ว เขามักจะมีผู้หญิงเข้ามาทักทาย แล้วก็หายตามกันไปเป็นปกติ ซึ่งเธอก็ไม่ควรจะคิดอะไรเลยด้วยซ้ำ
"พวกมึง กูง่วงแล้วอ่ะกลับกันเลยไหม" ภูริชญาก็พูดขึ้น
"ทำไมวันนี้มึงง่วงเร็วจัง" พัชชาก็ถามอย่างไม่เข้าใจ เพราะนี่ก็เพิ่งจะเที่ยงคืน
"อือ รู้สึกเพลียๆ นิดหน่อย"
"เออ งั้นก็กลับกันเลยก็ดีนะ"
"เป็นอะไรหรือเปล่าฟ้าใส" เมื่อเห็นกัญจาวีร์มีท่าทางแปลกไป นรีกุลที่นั่งข้างๆ ก็รีบถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"ปะ...เปล่า" เธอก็ตอบพร้อมกับหลบสายตาทุกคน
"ดูท่าจะไม่สบายนะ"
"เออๆ ถ้างั้นเราก็รีบกลับกันเถอะ ป่ะฟ้าใสเราไปส่ง
