Chapter 27
“อื้อ...” เธอร้องประท้วง
“ว้าย! พี่วิชญ์จะทำอะไร นี่ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” เธอทั้งร้องทั้งดิ้นรนเมื่อเขาจับเธอขึ้นพาดบ่าพาเดินขึ้นห้อง
“โอ๊ย! เจ็บนะ” เธอร้องเพราะโดนเขาฟาดก้น
“ไม่อยากเจ็บตัวก็อย่าดิ้นสิ อยากได้พี่เป็นผัวไม่ใช่เหรอ” วิชญ์กดร่างของเธอไปบนเตียงหนานุ่ม
“พี่วิชญ์”
“อะไร”
“จะทำก็ทำ แต่ทำเบา ๆ” เธอบอกเขาอย่างจริงจัง
“ทำไมจู่ ๆ ถึงยอมง่าย ๆ”
“ถ้าดิ้นแล้วเจ็บตัว จะดิ้นไปทำไมล่ะคะ” เธอมองหน้าเขา ก่อนจะจับแก้มของเขาแล้วมองสบตา
“จะยอมก็ยอมง่าย ๆ ไม่ตื่นเต้นเลย แต่พี่ไม่ยอมปล่อยเธอไปหรอกนะ”
“ทำไมคะ ให้เหตุผลมาหน่อยทำไมไม่ยอมปล่อย” เธอจับแก้มเขาแล้วใช้มือทั้งสองข้างตบข้างแก้มเขาเบา ๆ
“จะให้บอกให้ได้ใช่ไหมว่าพี่ชอบเธอ”
“แค่ชอบอย่างนั้นเหรอคะ” เธอเอ่ยถามแล้วจุ๊บปากเขาเบาๆ
“ทำไม แค่ชอบไม่ได้เหรอไง”
“ไม่ได้ค่ะ ฤดีจะยอมตกเป็นของผู้ชายที่รักฤดีเท่านั้นค่ะ ฤดียังจิ้นนะ ไ
