“ฉันไม่โมโหแล้วก็ได้ ปล่อยฉันสิคะ ฉันจะไปเก็บของ”
“เดี๋ยวผมจัดการให้เอง”
แดเนียลบอกก่อนจะก้าวลงจากเตียง ร่างสูงสาวเท้าไปที่ตู้ไม้หลังหนึ่ง เปิดประตูออกอย่างถือวิสาสะ กวาดสายตามองเสื้อผ้าในตู้อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมาคนที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่บนเตียง
“ผมว่าไม่ต้องเอาไปหรอก เดี๋ยวผมซื้อให้ใหม่ เสื้่อผ้าพวกนี้เอาไว้เวลาที่คุณกลับมาเยี่ยมคุณคาร์ลอสกับคุณกชกรจะได้ไม่ต้องหอบหิ้วกระเป๋ามาด้วย”
จากที่ตั้งใจจะค้าน พอได้ฟังเหตุผลแบบนั้น มัทนาลัยก็กลืนคำพูดที่เตรียมเอาไว้ลงคอ ก่อนร่างเล็กจะค่อยๆ ขยับตัวลงจากเตียงด้วยความระมัดระวัง
“ฉันจะไปอาบน้ำ”
“เดี๋ยวผมพาไปเอง”
มัทนาลัยไม่มีโอกาสได้ร้องค้าน ร่างสูงก็สาวเท้าถึงตัวเธออย่างรวดเร็ว แล้วช้อนเอาร่างเล็กขึ้นสู่อ้อมแขน มัทนาลัยตวัดสายตามองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ ทว่าแดเนียลแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นสายตาคู่นั้น
“ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้ ฉันเดินเองได้”
“ผมรู้”
แม้จ
