เพชรพริ้งพาฝ้าย สาวรับใช้คนสนิทของเธอมายังคฤหาสน์หลังใหญ่ แน่นอนว่าเธอคิดถึงห้องนอนตัวเองที่เคยอยู่ตั้งแต่เล็กจนโต ฝ้ายเบิกตากว้างกับความอลังการหรูหราของบ้านนายหญิง
“บ้านของนายหญิงใหญ่โตจังเลยนะคะ ฝ้ายเพิ่งเคยเห็นก็วันนี้นี่แหละค่ะ”
“ค่อย ๆ เดินนะที่รัก”
เอาเป็นว่ามนัสทำตัวแนบชิดติดตัวคอยดูแลเมียรักกับลูกแฝดที่อยู่ในท้องมายังห้องโถงใหญ่ สายตาความเป็นห่วงเป็นใยเกินหน้าเกินตาจ้องมองท้องนูนใหญ่ราวไม่เคยมีลูกเป็นของตัวเองมาก่อน
“ไม่ต้องมาจับประคองพริ้งเหมือนกับว่าพริ้งเป็นคนป่วยเลยค่ะ พริ้งแค่ท้องเฉย ๆ พ่อเลี้ยงไม่ต้องห่วงเว่อร์อลังการขนาดนั้นก็ได้” ถึงรู้ว่าเขาอยากมีลูกกับเธอมาก แต่ก็ไม่ถึงขนาดเป็นห่วงตั้งแต่อยู่ในท้องเพิ่งสามเดือน
“ฉันกำลังจะมีลูก ทำไมฉันจะดีใจไม่ได้ ยิ่งเป็นลูกแฝดในคราวเดียวกัน ฉันก็ยิ่งดีใจ จริงไหมลูกแฝดของพ่อ” มือหนาส่งความรักแก่ลูกถึงแม้ยังจะเป็นเจ้าก้อนเนื้อสองก้
