ครืด~
ในขณะที่คีรินกำลังจะเปิดประตูรถ อยู่ๆ เสียงโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้นมา ทำให้คุณหมอต้องหยุดชะงักก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
ร่างสูงยืนพิงประตูรถในท่าทางคิดหนัก ในใจแอบหวั่นอยู่ไม่น้อยที่รู้ว่าปลายสายคือใคร แต่เขาก็ต้องกดรับสายอยู่ดี
(คีย์อยู่ไหนคะ ทำไมยังมาไม่ถึงอีก) ปลายสายถามขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
“คือว่าผม…” คีรินพูดอ้ำอึ้ง คิดไม่ออกว่าจะหาคำพูดไหนมาอธิบายให้เพลงขวัญฟังดี
(เพลงรอนานแล้วนะคะ) เพลงขวัญเริ่มเสียงดังขึ้นด้วยความไม่พอใจเมื่อชายหนุ่มปล่อยให้เธอนั่งรอนานๆ
“พอดีผมเห็นว่าเพลงมีคนอยู่ด้วยก็เลยคิดว่าน่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว อีกอย่างพรุ่งนี้ผมต้องไปทำงานแต่เช้าด้วย” คีรินบอกอย่างใจเย็น
(แต่เพลงอยากให้คีย์อยู่ด้วยหนิคะ) ปลายสายรีบปรับน้ำเสียงให้อ่อนลงทันที
“วันนี้ดึกมากแล้วไว้วันหลังค่อยนัดเจอกันอีกทีนะครับ” คีรินอธิบายไปตามเหตุผล
“โอ๊ย!”
แต่ยังไม่ทันที่ค
