(โลมา)
วันต่อมา
10.45 น.
"ใกล้จะถึงรึยังคะ?"
"ครึ่งชั่วโมง"
"แล้วพี่พีหิวไหม?"
พีเคที่กำลังขับรถอยู่เหลือบมองฉันที่ถามออกไปแบบนั้น ก่อนจะหันไปสนใจถนนตรงหน้าต่อและพยักหน้าตอบฉันแทน ฉันจึงหันมองเบาะหลังและเอื้อมมือไปหยิบถุงขนมที่เราซื้อติดมาที่เบาะหลัง แต่เพราะรถที่พีเคขับมามันเปิดประทุนอยู่ฉันเลยขยับไปเอาของยากหน่อย
"นี่อย่าบอกว่าเธอหิวอีกแล้ว?"
"โลมาจะหาขนมให้พี่กินหรอก"
"แล้วไป เห็นเพิ่งกินไปเมื่อสิบนาทีก่อนเอง"
ฉันทำปากขมุบขมิบตามพีเคที่กำลังบ่นขณะที่มือตัวเองก็กำลังแกะห่อแซนด์วิชออก คือเพราะเราออกมาแต่เช้าน่ะพีเคเลยให้ไปหาอะไรกินระหว่างซึ่งปัญหาคือ...มันไม่มีร้านอาหารระหว่างทางนี่สิดีหน่อยที่ยังพอมีร้านขนมอยู่ เขาพาฉันขับรถออกจากตัวเมืองที่เราไปถ่ายเอ็มวีนานหลายชั่วโมงแล้วด้วยเขาจัดแจงเช่ารถเองอะไรเองหมดทุกอย่างราวกับว่าคุ้นเคยกับที่นี่ดีมากๆ
พรึบ
พีเคเหลือบมองแซนด์วิชในมือฉ
