หลายวันต่อมา
10.25 น.
"มันจะอะไรหนักหนาวะพีเค!?"
ฉันสะดุ้งตกใจเมื่อเสียงของพี่ที่กำลังช่วยอัดเสียงตวาดขึ้นอย่างหมดความอดทน พี่ผู้ชายถอดหูฟังออกและเหวี่ยงมันใส่โต๊ะอย่างหัวเสียต่างจากพีเคที่กำลังยืนใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างกวนๆอยู่
"มันเป็นอะไรเธอพอจะหาคำตอบให้ฉันได้ไหมผู้จัดการ??"
"คือ...โลมาก็ไม่รู้ค่ะ"
"เออให้มันได้อย่างนี้ พี่ทนมันไม่ไหวแล้วว่ะ"
พรึบ
"พี่จะไปไหนคะ?"
"หาประธานไง ลูกรักประธานไม่ยอมทำงานแบบนี้พี่ไม่โอเคหรอกนะ"
"ดะเดี๋ยว..."
ปัง!
เสียงประตูถูกกระแทกปิดอย่างแรงตามอารมณ์ที่กำลังปะทุของเขา ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายและหันมองพีเคที่กำลังยืนยิ้มอยู่ภายในห้องอัดเสียงอย่างเหนื่อยใจ
"นิสัยเสีย"
แกร๊ง...
"พี่แป๊บไปไหนแล้วล่ะ?"
"ไปหาท่านประธานค่ะ"
"หึ...พวกขี้ฟ้อง"
"ถ้าคุณคิดจะจริงจังกับงานสักนิดเรื่องมันก็ไม่เกิดขึ้นหรอกนะคะ"
"หื้ม คนอย่างฉันเนี่ยนะไม่จริง
