(โลมา)
16.45 น.
บรื้น...!
"บ้าจริง"
เสียงของฉันเอ่ยขึ้นเบาๆพร้อมกับมือตัวเองที่กำลังกุมขมับตัวเองหลังจากที่ลงมาจากรถเมล์หน้าถนนทางเข้าหอพัก...ริมฝีปากฉันเม้มเข้าหากันแน่นขณะที่สายตาก็มองถนนที่ตัวเองกำลังเดินอยู่อย่างหงุดหงิด
"ฉันพูดบ้าอะไรไป"
ฉันพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับถอนหายใจออกมาเสียงดังก่อนที่จะปล่อยมือออกจากขมับและเลื่อนมันลงมากุมที่หัวใจตัวเองแทน หัวใจฉันมันเต้นแรงไม่หยุด ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นบ้าอะไรถึงไปพูดแบบนั้นต่อหน้าเขา...ฉันรู้แค่ว่าตอนนั้นฉันไม่ไหวแล้วฉันทนเก็บสิ่งที่ตัวเองคิดตลอดเวลานั้นไม่ไหว
สัมผัสที่เขาสัมผัสลงมาที่แขนฉันมันทำให้หัวใจฉันเต้นแรงแถมยังรอยยิ้มบ้าๆนั้นอีก ฉันไม่รู้ว่าฉันจะหยุดหัวใจตัวเองยังไงไม่ให้รักเขาหรือฉันเป็นโรคจิตกันนะที่รักคนเลวๆแบบเขาน่ะ
พลั่ก!!
"อ๊ะ!?"
ดวงตาฉันเบิกกว้างมองแก้วพลาสติกที่เต็มไปด้วยน้ำที่ลอยมากระแทกตัวเองอย่างไม่เข้าใจก่อนที่สายต
