พลอยไพลินยืนทำใจอยู่หน้าห้องนานสองนาน พร้อมกับกุญแจดอกหนึ่งที่แม่ให้มา ตัดสินใจไขประตูแล้วเปิดเข้าไป ก็เจอกับใครบางคนนั่งอยู่บนโซฟากำลังมองมา
“เข้ามาทำไม ฉันไล่เธอไปแล้วไม่ใช่เหรอ” นาวินมองอย่างเอาเรื่อง แล้วนี่มีสิทธิ์อะไรเปิดประตูห้องของเขา เข้ามาแบบไม่ขออนุญาต
เสียมารยาทมาก!
“พี่วินขา...” พลอยไพลินเดินเข้าไปหา ทว่าอีกฝ่ายกลับลุกเดินออกจากโซฟา ทำเอาคนตัวเล็กน้ำตาร่วงหล่น
“อย่ามาเรียกชื่อฉัน”
“พลอยขอโทษที่ทำในสิ่งที่พี่ไม่ชอบ แต่พลอยสาบาน พลอยไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาจริง ๆ ค่ะ”
“เหอะ พูดได้สิตอนนี้ ลองฉันไม่เห็นสิ ใกล้ขนาดนั้นมีหวังยอมให้มันจูบ”
พลอยไพลินส่ายหัว
“ไม่ค่ะ พลอยไม่ให้ใครจูบนอกจากพี่แน่นอน พี่เขาแค่มาชนแก้วด้วย แต่เพราะเขาเป็นญาติของมีนา พลอยก็เลยต้องชน ถ้าไม่ชนพลอยกลัวเสียมารยาทค่ะ”
“ทำไมต้องมีมารยาทกับคนที่ไม่ใช่แฟนของเธอด้วยฮะ! แล้วถ้ามันขอจูบเธอ เธอต้องให้มันจูบด้
