“สั่งได้เลยค่า” มือเรียวจับแก้วกาแฟวางให้ลูกค้าอีกคน พร้อมกับเอ่ยรับออเดอร์จากลูกค้าคนใหม่
จังหวะที่เงยหน้าขึ้น ถึงกับชะงักไป เมื่อได้มองใบหน้าของใครบางคน
ใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
‘พี่วิน’ เขามาทำอะไรที่นี่ อย่าบอกนะว่าเขามาตามเธอ
แต่ไม่สิ พี่เขาจะมาตามเธอทำไม ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนไล่เธอออกจากบ้านมาเองนี่
“สี่สิบบาทค่ะ” พลอยไพลินยิ้มบอกกับลูกค้าคนนั้น ก่อนจะรับแบงก์ร้อยมาแล้วทอนเงินกลับคืน
เหลือบมองอีกฝ่ายเล็กน้อย เมื่อพ้นหลังลูกค้าแล้วเห็นเขาไม่พูด จึงหยิบผ้าผืนเล็กมาเช็ดทำความสะอาดหยดน้ำที่หกอยู่ตามเคาน์เตอร์
นาวินมองสำรวจใบหน้าจิ้มลิ้มด้วยความคิดถึง เขาจะบอกพลอยไพลินไปตรง ๆ เลยดีไหม ว่าเขาตั้งใจมาตามเธอกลับบ้าน
‘อเมริกาโน่ไม่หวานแก้วนึง เพราะแค่ได้เห็นหน้าแม่ค้า ก็หวานตัดขาแล้ว’ สิบหมื่นเอ่ยขึ้น เขาออกมากินกาแฟเย็นทุกวัน ตั้งแต่รู้ว่าพลอยไพลินมาทำงานที่นี่ และก็ชอบ
