ณ ผับแห่งหนึ่ง เวลาสี่ทุ่มสามสิบห้านาที..
ชายหนุ่มร่างสูงเจ้าของแก้วเหล้าสีชานั่งกระดกดื่มแอลกอฮอล์รสขมด้วยใบหน้าปวดร้าวเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขากระดกแก้วแล้วแก้วเล่าจนเวลาผ่านไป ขณะที่ตัดสินใจจะสั่งอีกแก้วจู่ๆ ก็มีมือปริศนาเอื้อมคว้าแก้วเหล้านั้นไว้ก่อนเจ้าของมือเรียวคู่งามจะนั่งลงข้างเขา
“ดื่มเหมือนอาบขนาดนี้เดี๋ยวก็เมาเป็นหมาหรอก”
ทันทีที่เห็นหน้าครีมหัวใจเจ็บก็กระตุกสั่น แต่ยิ่งสั่นก็เหมือนยิ่งเสียดสีอยู่กับปลายมีดแหลมที่ปักอยู่กลางอก มันทั้งเจ็บแปล๊บและปวดหนึบ
“ขอดื่มด้วยได้ไหม”
“มาทำไม” เขาเอ่ยกับเธอด้วยท่าทีเฉยชาวางนัยน์ตาสีหม่นไว้ที่แก้วเหล้า
“ได้ข่าวว่านายไปซัดหน้าอาทิตย์มานี่ เลยมาดูสักหน่อยว่ามือเป็นแผลไหม”
“หึ อยากมาอธิบายแทนมันมากกว่ามั้ง” เขาตอบกลับเธออย่างรู้ทันพร้อมกับวางสายตาไว้บนใบหน้าเธอ ซึ่งจังหวะนั้นเขาก็ชัดเจนแล้วว่าข้อสันนิษฐานตัวเองถูก
“เรื่องนี้ถ้านายจะโ
