มนตระการพานายอำเภอมาโนชย์มานั่งคุยที่โต๊ะมุมในสุดของร้าน ดวงตาคู่สวยมองภาพถ่ายที่นายอำเภอมาโนชย์เลื่อนมาให้ดู
“นี่เป็นภาพถ่ายของภรรยาและลูกสาวของฉัน”
ได้ยินแบบนั้นมนตระการก็ยิ่งขมวดแน่นอย่างไม่เข้าใจ จับจ้องสายตาอยู่พักหนึ่งก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมามองนายอำเภอมาโนชย์
“แล้วนายอำเภอให้หนูดูทำไมเหรอคะ”
“หนูดูดีๆ สิ ผู้หญิงในรูปหน้าเหมือนหนูมาก” ได้ยินแบบนั้นมนตระการก็หน้าตาตื่น นายอำเภอมาโนชย์เห็นแบบนั้นก็รีบอธิบายเพื่อไม่ให้เกิดการเข้าใจผิด “ฉันหมายถึงหนูเหมือนผู้หญิงในรูปมาก เหมือนจนอาจจะเป็นแม่ลูกกัน”
“นายอำเภอกำลังตามหาภรรยากับลูกอยู่เหรอคะ แล้วคุณนิ้งล่ะคะ”
“นิ้งแม่เขาเป็นภรรยาแต่ง ส่วนผู้หญิงในรูปนี้เป็นภรรยารองของฉัน”
มนตระการพยักหน้าอย่างเข้าใจและไม่คิดจะซักไซ้ไล่เรียงต่อเพราะเป็นเรื่องส่วนตัว หญิงสาวจึงเลือกตอบในสิ่งที่ตอบได้
“นายอำเภอคิดว่าหนูเป็นลูกของภรรยาที่หายไปหรือคะ”
“พ
