“เนื่องในโอกาสอะไรกันคะ”
มนตระการถามด้วยความงุนงง แต่ก็ยอมรับดอกไม้ช่อใหญ่เอาไว้ รอจนกระทั่งอรรณพนั่งลงเรียบร้อย มนตระการก็ถามซ้ำอีกครั้ง
“คุณอู๋ให้ดอกไม้มนทำไมคะ”
“ผมคิดว่ามันเหมาะกับคุณมนดีครับ” อรรณพตอบด้วยรอยยิ้ม แต่ท่าทางของเขาก็ดูประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ทว่าครู่ต่อมาสายตาของอรรณพก็จับจ้องอยู่ที่ดวงหน้าเรียวสวยของมนตระการอย่างหลบเลี่ยง “ผม…ชอบคุณมน ชอบมาก ชอบจริงๆ เราลองมาคบกันดูดีไหมครับ”
ประโยคที่ออกมาจากปากอรรณพทำให้มนตระการตกใจไม่น้อย ที่ผ่านมามนตระการคิดเพียงว่าอีกฝ่ายมีน้ำใจต่อกันแบบกัลยาณมิตรที่ดี เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับภูวิศ มนตระการคิดแบบนั้น และการที่เห็นมนตระการนิ่งเงียบ สีหน้าดูตื่นตกใจก็ทำให้อรรณพรู้สึกใจเสียขึ้นมา แต่เขาก็ไม่คิดจะยอมแพ้ง่ายๆ
“ว่าไงครับคุณมน หรือว่าคุณมนรังเกียจผม”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ”
มนตระการปฏิเสธออกไปอย่างทันควัน เธอไม่ได้รังเกียจอรรณพ ไม่
