“เผลอแป๊บเดียวก็เปิดเทอมแล้วย่าคงคิดถึงหนูมากแน่เลย” คุณย่านารีพูดกับริณเรณูเมื่อเธอเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นพร้อมกับรามัญ
“หนูจะโทรหาคุณย่าบ่อยๆ และถ้าวันหยุดหนูก็กลับมาหาคุณย่านะคะ”
“จ้ะลูก ปิดเทอมนี้เวลามันน้อยเหลือเกินหนูเลยยังไม่ได้ไปเรียนขับรถเลย”
“คุณย่าขาหนูไม่ได้ลำบากอะไรเลยค่ะ หนูนั่งรถไฟฟ้าไปมหาวิทยาลัยแค่สองป้ายก็ถึงแล้วค่ะมันสะดวกมาก”
“แต่ย่าอยากให้หนูหัดขับรถไว้นะ เอาไว้ปิดเทอมหน้าหนูคงต้องไปเรียนขับรถจริงๆ แล้วล่ะเผื่อย่าเป็นอะไรไปขึ้นมาแล้วในบ้านไม่มีคนอยู่หนูจะได้พาย่าส่งโรงพยาบาลได้” คนสูงวัยหาเหตุผลมาอ้างเพราะอยากให้หลานสาวขับรถเป็น
“คุณย่าขาทำไมพูดแบบนั้นล่ะคะหนูไม่ชอบคำว่าโรงพยาบาลเลยค่ะ”
“ย่าขอโทษนะหนูริณย่าไม่ได้ตั้งใจตั้งใจจะพูดให้หนูรู้สึกแบบนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณย่า คุณย่าไม่ต้องขอโทษหนูหรอกเป็นที่หนูเองยังลืมเรื่องในอดีตไม่ได้”
“แต่หนูริณของย่าก็เข้มแข็
