“ข้าชื่อซอมัส เป็นนักฆ่าจากแคว้นอาซาน”
ฮันนามองบุรุษตัวสูงผอมเพรียวในชุดสีเทาทะมัดทะแมงตรงหน้าตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นไปยังใบหน้า มองด้วยความเหยียดหยันตามนิสัย
“เจ้าคือคนที่ท่านแม่บอกว่าฝีมือเยี่ยมใช่ไหม”
“ขอรับ”
“แต่จากที่ข้าเห็น เจ้าหน้าหวานยิ่งกว่าสตรีเสียอีก แน่ใจจะว่าจะฆ่าคนได้” ฮันนาใช้สรรพนามเรียกแบบเดียวกับชายนักฆ่าตรงหน้า
“ข้าฆ่าคนมานับไม่ถ้วน แต่ถ้าท่านไม่เชื่อมั่นในตัวของข้า ท่านก็ไปว่าจ้างคนอื่นเถอะ” ซอมัสหมุนตัวจะเดินหนี แต่เสียงของฮันนาดังขึ้นเสียก่อน
“ก็ได้ๆ ข้าจ้างเจ้าก็ได้” ฮันนาพูดออกมาอย่างไม่มีทางเลือก “แต่ถ้าเจ้าทำไม่สำเร็จ ข้าจะฆ่าเจ้าแทน”
“ตั้งแต่ข้ารับจ้างฆ่าคนมา ยังไม่มีเหยื่อคนใดรอดชีวิตไปได้ ท่านวางใจเถอะ”
ใบหน้าสวยหวานของฮันนาเต็มไปด้วยความพึงพอใจในทันที “งั้นก็ดีแล้ว ข้าจะได้สบายใจ”
“ท่านต้องการให้ข้าฆ่าผู้ใด จงบอกมาเถอะ”
“องค์สุลตาน่าแห่งฟาดิลาห์”
ไม่มีว
