"ที่รัก...ที่รัก"
"ครับ"
"เหม่ออะไร เรียกตั้งหลายที" เพื่อนแพรเรียกเขา เพราะไม่แน่ใจว่าเขาต้องการให้เธอเก็บไวน์ที่เหลือในขวดไว้ที่ไหน เพราะดื่มไปแล้วบางส่วน ที่เพนต์เฮาส์ของชายหนุ่มมีห้องเก็บไวน์ต่างหากตามแต่ไวน์แต่ละชนิด เปิดแล้วหรือยังไม่เปิดก็มีการเก็บรักษาที่ต่างกัน เธอจึงอยากถามเขาให้แน่ใจ
"ครับ ว่าไงครับ มัวแต่คิดอะไรเพลินๆ”
"ไวน์ที่เปิดแล้วให้เก็บไว้ตรงไหนคะ"
"ไม่ต้องเก็บหรอก ภัทรอยากดื่มกับแพร" ชายหนุ่มเดินไปหยิบแก้วไวน์ใบโต พร้อมรินไวน์ราคาหลักแสนใส่แก้วไวน์ใบโตนั้นให้หญิงสาว ไวน์สีแดงเข้มในแก้วงดงามยิ่งกว่าอัญมณีกลิ้งอยู่ในแก้วตามแรงแกว่งไกวของแก้วชายหนุ่ม เพื่อนแพรมองภาพตรงหน้าอย่างหลงใหล เธอไม่เคยเห็นชายหนุ่มอยู่ในอารมณ์แบบนี้มาก่อน เขาดูมีเสน่ห์เย้ายวนมากเวลามีแก้วไวน์อยู่ในมือ
เธอไม่เคยชอบของมึนเมาเพราะมองว่ามันสิ้นเปลือง อีกอย่างลิ้นของเธอก็แยกไม่ออกว่าไวน์ขวดไหนต่างกั
