“ร่าเริงแจ่มใสอย่างกับถูกอาจารย์หมอวินธัยขอแต่งงานอะ พี่มึงแค่ย้ายโรงพยาบาลนะค้า”
ภัคร์พิมลกับภวิกาที่กำลังจะคีบเทอโกะยากิเข้าปากขำพรืดจนไหล่สั่นกับคำพูดคล้ายประชดประชันของธนดลที่ส่งไปให้พร้อมรักที่กำลังลอยหน้าลอยหน้าคีบอาหารญี่ปุ่นเข้าปากด้วยท่าทางไม่แยแสกับคำพูดของรุ่นน้อง วันนี้พวกเธอนัดกันมาเลี้ยงส่งให้พร้อมรักที่กำลังจะย้ายไปทำงานที่เดียวกันกับวินธัยในวันพรุ่งนี้
“เนี่ย ย้ายไปทำงานโรงพยาบาลเดียวกันแล้ว อีกหน่อยเจ้ก็จะได้ย้ายเข้าคอนโดฯ อาจารย์หมอวินธัยแล้วแหละ”
“อาจารย์หมอเขาชวนแล้วใช่ไหม” ธนดลถาม
“เปล่า เจ้พยายามยัดเยียดตัวเองให้อาจารย์หมออยู่”
คำตอบแบบมั่นหน้าของพร้อมรักเรียกเสียงหัวเราะจากคนในโต๊ะเป็นอย่างดี แม้กระทั่งธนดลเองก็หัวเราะลั่นอย่างลืมเกรงใจโต๊ะข้างเคียง
“โอ๊ยพี่มึง มันขนาดนี้แล้วนะ”
“ก็ขนาดนั้นแหละ”
พร้อมรักแสร้งตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ ทั้งที่ในความเป็นจริงยังค่อนข
