ถ้ามีใครสักคนที่ทำ คนๆ นั้นไม่ใช่เจ้หรอก
เดี๋ยวนะพี่มึง อย่าบอกนะว่า
อื้อ เจ้เห็นมากับตาเลย สดๆ ร้อนๆ ก็เจ็บดีอะดอลลี่ แบบ...แสบๆ คันๆ ดี
เจ๊พร้อม ดอลลี่ไม่ตลกนะ ตอนนี้อยู่ไหน บอกดอลลี่มา ธนดลพิมพ์ข้อความถามหน้าเครียด
เจ๊ยังอยู่ที่ลานจอดรถของห้างฯ อะดอลลี่ ทำไมเจ้ไม่มีแรงขับรถอะ เจ้งง
รออยู่ตรงนั้นอย่าไปไหนนะเจ้ สิบนาทีดอลลี่ถึงแน่นอน
ธนดลขับรถพาพร้อมรักมาที่บ้านของตัวเอง ไม่มีหยดน้ำตาให้เห็นบนใบหน้าของพร้อมรักแล้ว แต่ยังทิ้งร่องรอยของความบอบช้ำรอบดวงตาเอาไว้อย่างชัดเจน เครื่องยนต์ดับสนิทตรงโรงจอดรถ ก่อนที่ทั้งคู่จะเปิดประตูลงมาพร้อมกัน
“พี่มึงมีเสื้อผ้าติดรถอยู่แล้วใช่ไหม”
“อือ”
พร้อมรักพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะเดินไปที่ท้ายรถ ธนดลใช้กุญแจรีโมทกดเปิดท้ายรถให้โดยที่พร้อมรักไม่ต้องเอ่ยปากร้องขอ ทั้งยังอาสาหิ้วกระเป๋าให้เอง
“เดี๋ยวชายฉกกรรจ์อย่างดอลลี่จัดการให้เองค่ะ”
พร้อมรักแม้จะอยู่
