เช้าวันต่อมา
อมีนาตื่นเช้าตามปกติเพื่อมาทำอาหารให้ลูกๆ ทานก่อนไปโรงเรียน พอทำอาหารเสร็จหน้าที่ต่อมาของเธอก็คือการปลุกลูกๆ ให้ตื่น
“มิรา มาร์เวลครับ ถึงเวลาตื่นนอนแล้วค่ะ” อมีนาปลุกลูกแฝดด้วยความเอ็นดู ไม่ว่าจะปลุกยังไงก็ไม่ยอมตื่นกันเลย
“ขอนอนต่ออีกนิดได้ไหมคะ” มิราพูดขึ้นมาฝนขณะที่นอนหลับตาอยู่
“ไม่ได้ค่ะ สายแล้วต้องไปอาบน้ำแปรงฟัน แล้วก็ทานข้าวก่อนไปโรงเรียนค่ะ” คุณแม่คนสวยบอกลูกๆ อย่างมีเหตุผล เพราะเธอสอนลูกๆ มาตลอดไม่ว่าจะทำอะไรทุกอย่างต้องมีเหตุผลเสมอ
“ค่ะ” มิรางัวเงียตอบก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
“พี่มาร์เวลตื่นได้แล้วค่ะ” จากนั้นก็หันไปปลุกพี่ชายที่นอนหลับสบายไม่ยอมตื่น เพราะเป็นหน้าที่ของคนที่ตื่นก่อนต้องปลุกคนที่ยังไม่ตื่น
“โอเคๆ” มาร์เวลงัวเงียตอบก่อนจะลุกขึ้นนั่งข้างๆ น้องสาว
อมีนามองลูกๆ ด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข เธอโชคดีที่สอนเด็กๆ ให้นอนและตื่นเป็นเวลามาตั้งแต่เด็ก ถ
