“ขอบคุณนะคะ แต่ไม่จำเป็น!”
“ทำไมจะไม่จำเป็น ในเมื่อเด็กทั้งสองคนก็เป็นลูกผมเหมือนกัน” ไคล์ตัลรีบเดินตามมาที่รถ
“คุณพูดเรื่องอะไรคะ” ใบหน้าสวยเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย พร้อมทั้งแสดงท่าทางไม่รู้เรื่องอะไรในสิ่งที่เขาพูดออกมา
“ก็เด็กสองคนนี้เป็นลูกผม” ไคล์ตัลยังคงยืนยันคำตอบเดิมด้วยความมั่นใจ ไม่จำเป็นที่จะต้องไปตรวจอะไรที่โรงพยาบาลทั้งนั้น เพราะหน้าตาเด็กทั้งสองคนเหมือนเขาอย่างชัดเจน
“ขอโทษนะคะ เด็กสองคนนี้เป็นลูกของฉันค่ะ” อมีนาไม่ยอมให้ใครมาแย่งลูกไปจากเธออย่างแน่นอนและถ้าหากว่าเขารักเธอจริงห้าปีที่แล้วเขาต้องดูแลปกป้องเธอให้ดีกว่านี้ ไม่ปล่อยให้เธอโดนทำร้ายจนต้องสูญเสียคนในครอบครัวไปแบบนี้หรอก
ถึงแม้จะรักเขามากแค่ไหนแต่ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมา ทำให้เธอได้เรียนรู้และเข้มแข็งมากขึ้น ในชีวิตของเธอไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับลูกๆ อีกแล้ว
“แต่ผมเป็น…” คุณชายมาเฟียพูดยังไม่ทันจบก็โดนอีกฝ่ายพูดแ
