“ต่อจากนี้เป็นต้นไป น้องดาคือชีวิตของผมครับ ผมจะดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ”
“ก็ในเมื่อน้องดาตัดสินใจแล้ว แม่ก็ขัดข้องอะไรไม่ได้แล้วล่ะ แต่ถ้าครั้งนี้คุณทำให้ลูกฉันเจ็บอีก ฉันฆ่าคุณแน่”
“น้องดาจะมีแต่ความสุขกับคุณอา ผมสัญญา”
“งั้นเราก็ให้เด็กๆ คุยกันเถอะ คุณอัญ”
ไกรศรที่เงียบมานานพูดขึ้น
“งั้นแม่ไปเตรียมข้าวกลางวันนะน้องดา”
“ค่ะคุณแม่”
เมื่อบิดากับมารดาของอารดาเดินหายไปแล้ว พาทิศก็พาอารดาออกมาเดินเล่นรับลมที่สวนหย่อมข้างบ้าน
“เราจะแต่งงานกันเมื่อไหร่ดีครับน้องดา”
“ขี้ตู่จังค่ะ ดายังไม่ได้ตกลงเลยนะคะ” อารดาย่นจมูกใส่คนขี้ตู่
พาทิศอมยิ้ม และคุกเข่าลงกับพื้นหญ้า มือใหญ่หยิบแหวนเพชรออกมาจากกระเป๋ากางเกง และยื่นมาตรงหน้า
“แต่งงานกับพี่อีกครั้งนะน้องดา”
“ดา...”
“พี่สัญญาว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเป็นการแต่งงานครั้งสุดท้ายของเราสองคน พี่รักน้องดานะครับ”
อารดาน้ำตาซึม และก็ไม่สามารถหยุดยิ้ม
