“ทำไมเอกนั่งเงียบมาตลอดทางเลยล่ะค่ะ หรือว่าแววทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่า”
แววดาวทำเสียงออดอ้อนทันที เมื่อพาทิศขับรถเข้ามาจอดที่บ้าน
“ไม่มีอะไรหรอกครับแวว ผมแค่คิดเรื่องงานนิดหน่อยน่ะ”
ชายหนุ่มตอบเสี่ยงๆ ทั้งที่จริงๆ แล้วเขารู้สึกอึดอัดไม่น้อย ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาอยากจะอยู่ห่างๆ แววดาว
“คืนนี้... เอกมาหาแววที่ห้องได้ไหมคะ หรือว่าจะให้แววขึ้นไปหาเอกที่ห้องก็ได้...”
แววดาวซบหน้าลงกับต้นแขนของพาทิศอย่างประจบประแจง
“คงไม่เหมาะหรอกแวว เอาไว้ให้ผมหย่ากับ
อารดาเสียก่อน เราค่อย...”
แววดาวไม่รอให้พาทิศอธิบายจบ หล่อนแทรกขึ้นด้วยเสียงหงุดหงิด
“เอกเปลี่ยนไปนะคะ รู้ตัวไหม”
“ผมก็เหมือนเดิมนั่นแหละแวว เราเข้าบ้านกันเถอะนะ”
พาทิศปลดเข็มขัดนิรภัยและลงไปจากรถ แววดาวรีบตามลงไป ก่อนจะชะงักเล็กน้อย เมื่อสายตามองไปใต้ต้นไม้ใหญ่และพบว่าอารดากำลังนั่งคุยอยู่กับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง
หล่อนยิ้ม
