“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เราแค่พูดคุยกัน” วรันธาราแก้ตัวแทนแอนโทนี่ จนผู้บริหารกลับเข้าห้องไป
“คิดหรือว่าผมจะญาติดีกับคุณ ไม่ใช่เพราะคุณเหรอผมถึงต้องมาเป็นแบบนี้ ต้องลดตัวมานั่งโต๊ะต่ำๆ ของคุณแบบนี้นะ”
“ธารจะช่วยพูดกับคุณเควินให้ค่ะ”
“อย่ามาทำเป็นพูดดี” แอนโทนี่ลุกขึ้นจากโต๊ะ “อ้อ แล้วถ้าอยากได้โต๊ะคืนก็บอกนะ ผมยินดีคืนให้” จากนั้นก็เดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อสงบสติอารมณ์ วรันธารามองตามไปอย่างเป็นกังวล
“ไม่เป็นไรนะธาร หัวหน้าคงยังรับความจริงไม่ได้น่ะ” วิลเลี่ยมปลอบใจ
“ธารรู้สึกผิดจังเลยค่ะ ที่ทำให้ซันไทมส์วุ่นวายขนาดนี้”
“มันใช่ความผิดของธารที่ไหนกันล่ะ ถ้าหัวหน้าไม่สั่งให้ธารเข้าไปในบ้านของคุณเควิน เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น และธารก็คงไม่ต้อง...”
วิลเลี่ยมหยุดพูดแค่นั้นเพราะเกรงว่าวรันธาราจะอับอาย “พี่ขอโทษ... พี่ขอตัวไปทำงานก่อนดีกว่า”
“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะพี่วิล เพราะมันคือเรื่องจริง”
