ตอนที่ 17 มอมเมา
หลังจากกินข้าวเสร็จเขาก็พาเธอขี่รถเล่นตามเส้นทางถนนในมหาวิทยาลัย บรรยากาศยามค่ำคืนมันก็ดีอยู่หรอก นานแล้วที่เธอไม่ได้มาสัมผัสอะไรอย่างนี้เพราะมัวแต่หมกตัวอยู่ในห้อง แต่มันจะดีกว่าถ้าไม่หงุดหงิดกับคนที่พาเธอมา
“ซิน” พันไมล์เอียงตัวมาด้านหลังเรียกชื่อเธอ เสียงของเขาที่ปะทะผ่านลมและเล็ดลอดออกมาจากหมวกกันน็อก ทำให้เธอได้ยินมันไม่ค่อยชัดนักแต่ก็พอจับใจความได้
“เดี๋ยวขอแวะเอาของบ้านเพื่อนแป๊บ”
เธอไม่ได้ตอบอะไรเขา เป็นอันว่ารับรู้ อยากอยู่เงียบ ๆ แบบนี้เขาจะได้รู้ว่าเธอไม่พอใจกับสิ่งที่เขาทำ
เสียงฟ้าคำรามดังขึ้นเป็นระยะ ขณะเดียวกันมอเตอร์ไซค์คันโตก็เคลื่อนมาจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก เป็นบ้านสองชั้นที่เปิดไฟสว่างไสว มีรถมอเตอร์ไซค์จอดยู่ราวสามสี่คัน
“เข้าไปไหม” เขาถามแล้วหันมามองเธอ เห็นสีหน้าเรียบนิ่งของอีกฝ่ายก็อดขำไม่ได้
สงสัยจะโกรธจริ
