รัญรวีมองกระเป๋าเดินทางใบเล็กที่วางอยู่บนโซฟาแล้วถอนหายใจ วันนี้เป็นวันที่คนรักของเธอจะไปเที่ยวกับลูกสาวเธอไม่รู้หรอกว่าคุณลินรดามารดาของข้าวหอมจะไปด้วยตั้งแต่เช้าหรือตามไปทีหลัง หญิงสาวไม่อยากถามเพราะกลัวว่าพีรกันต์จะไม่สบายใจ
“ถ้าถึงแล้วพี่จะโทรบอกและถ่ายรูปส่งให้เนยเป็นระยะนะครับ”
“พี่กันต์ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้เนยเชื่อใจพี่กันต์ค่ะ แค่ถึงแล้วโทรบอกหรือไลน์บอกก็ได้ บางทีเนยอาจทำงานอยู่”
“ถ้าเลิกงานแล้วบอกพี่นะครับพี่จะโทรหา”
“เราคุยกันทีเดียวตอนเย็นก็ได้พี่กันต์จะได้เที่ยวกับข้าวหอมอย่างมีความสุข ไม่ต้องห่วงเนยนะคะ”
“จะไม่ห่วงได้ยังไงก็เนยเป็นเมียพี่ แล้ววันนี้เมียก็ไม่ไปด้วยสงสัยคืนนี้พี่คงนอนไม่หลับแน่เลย”
“เนยก็คงนอนไม่หลับเหมือนกันค่ะ เนยอยากไปกับพี่นะคะแต่รับขึ้นเวรให้น้องที่วอร์ดไว้จริงๆ”
“ตามไปทีหลังไหมเดี๋ยวพี่ให้คนขับรถไปส่งคืนนี้จะได้พักด้วยกัน”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะอย่าเส
