ตอนที่ 15 แบบที่ถูกใจ
ใช้เวลาขนของเกือบสองชั่วโมง จนท้องฟ้าในเวลานี้มืดแล้ว ใต้หล้าก็พาเธอกลับมาถึงคอนโดเวลาสองทุ่มกว่าจะขนของลงเสร็จและจ่ายเงินก็ปาไปสามทุ่มกว่า
“พี่หิวไหมเดี๋ยวมิรินสั่งข้าวมาให้ค่ะ อยากทานอะไร”
“ไม่ต้อง ฉันจะออกไปข้างนอก”
มิรินพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะเก็บของสำคัญที่เธอหยิบใส่กระเป่าจากบ้านหลังนั้นออกมาดู เป็นกระเป๋าเอกสารของแม่ที่เธอไม่เคยเห็นมันมาก่อน พอเปิดดูถึงได้รู้ว่ามีทั้งเอกสารทางราชการและรูปถ่ายเก่า ๆ อีกหลายใบ
หัวใจของเธอรู้สึกวูบโหวงแปลก ๆ เมื่อได้เห็นรูปเก่า ๆ ของแม่ ขอบตาร้อนผ่าวจนมีน้ำตาเอ่อน้อง เปิดไปเรื่อย ๆ ก็มีภาพถ่ายของแม่กับใครบางคนที่รู้สึกคุ้นตา
ถึงแม้จะนานมาก ๆ ที่เธอไม่ได้เจอพ่อของตัวเองแต่เธอก็จำได้ว่าเขาคือพ่อ ผู้ชายที่อยู่ในความทรงจำและเรื่องราวของเขาค่อย ๆ จางหายไป ไม่รู้ว่าตอนไหนเธอเองก็จำไม่ได้ ที่พอรู้คือแม่พยายามให้เธอออกห่างจากพ่
