ตอนที่ 20 ความเป็นจริง
ครืด~
เสียงเครื่องมือสื่อสารดังขึ้นในเวลาบ่ายสอง เจ้าของมันขยับตัวตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกงัวเงียเพราะยังนอนไม่อิ่มเต็มที่ มือหนาควานหาสิ่งรบกวน เมื่อเห็นเป็นชื่อเพื่อนสนิทจึงกดรับสายด้วยความรู้สึกหงุดหงิดนิด ๆ
“อะไร”
(คนที่มึงให้กูสืบโดนจับ กูเพิ่งรู้จากพ่อเมื่อกี้)
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันก่อนที่จะเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียง เขามองหาใครบางคนรอบห้องแล้วก็พบว่าเธอนอนหลับอยู่บนโซฟา
“เพราะอะไร”
(เมาแล้วขับรถชนคนตาย)
เขายกมือขึ้นลูบหน้าตัวเอง แล้วมองไปทางมิริน คนบ้าอะไรจะซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนี้ ชาติที่แล้วยายนี่ไปทำอะไรใครไว้บ้างวะ
“แล้วตอนนี้อยู่ไหน”
เขาคุยกับเพื่อนสนิทอีกไม่กี่นาทีก็วางสาย ไป๋ส่งข้อมูลมาให้ทางข้อความเขาก็นิ่งคิดอยู่นานว่าควรทำอย่างไรต่อ แต่ที่รู้มาพ่อของเธอเพิ่งพ้นโทษออกมาไม่นานนี้ ข้อหาฆ่าคนตายเหมือนกัน ครั้งนี้ก็คงเจอข้อหาหนัก
แล้วที่ดินผืนนั
