บทที่ 23
ขอบคุณ
“วันนั้นที่ห้องน้ำเราเห็นพี่ทำอะไร”
คำถามของไทป์ทำให้อ้ายนิ่งบ้าง พยายามเบี่ยงหน้าหลบสายตาคาดคั้นจากเขา ถ้ายอมรับไปตามตรงว่าไม่เห็น เขาจะโกรธไหม แค่อยากมีเรื่องคุยเธอจึงตามน้ำไปก็เท่านั้น
“............”
“ว่าไง..เราเห็นอะไรบ้าง”
ไทป์ใช้มืออีกข้าง ดึงรั้งร่างอรชรมานอนทับบนตัว มืออีกข้างก็ล็อกใบหน้าของเธอไว้ไม่ให้ขยับหนี ตากลมโตฉายแววกังวล จนเขาร้อนใจเร่งเอาคำตอบ จนเผลอบีบแก้มใสสุดแรง
“อื้อ..อ้ายเจ็บ”
“โทษที” ไทป์คลายมือออก แต่ยังคงจับใบหน้าของอ้ายเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
“วันนั้นอ้ายเห็นพี่เดินเข้าห้องน้ำ แล้วก็..” อ้ายกัดปากลังเลที่จะพูด เมื่อแววตาคมกริบมีแววดุดันน่ากลัว
“แล้วก็..อะไร?” ไทป์ถามเสียงทุ้มต่ำ จนคนกลัวหน้าถอดสี เธอกะพริบตาแล้วเบียดหน้าอกเข้าหาเขาโดยไม่รู้ตัว ไทป์เริ่มพลุ่งพล่าน แม้อยู่ในอารมณ์เคลือบแคลงก็ตามที
“............”
“อ้ายพูดมา อย่าเอานมมาห
