บทที่ 25
คนหึง NC
เลิกเรียนอ้ายต้องทำงานพิเศษ ที่ร้านส้มตำหน้ามหาวิทยาลัย เมื่อมาถึงก็เก็บกระเป๋าเข้าชั้น หยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่เดินไปหลังร้าน กวาดตามองกองภาชนะที่วางเกลื่อนกลาดอยู่เต็มบริเวณแล้วถอนหายใจ ถึงเบื่อหน่ายกับงานตรงนี้มากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทางเลือก จึงจำใจอดทนทำไปก่อน ไว้หางานพิเศษอย่างอื่นได้เธอถึงจะลาออก
หลังจากไทป์หายไปเมื่อช่วงบ่าย เขาก็แชทบอกว่าตอนเย็นจะมาหา แต่เธอปฏิเสธ เพราะต้องทำงานล้างจานอีกหลายชั่วโมง จึงไม่สะดวกเจอผู้ชายในสภาพเหงื่อท่วมตัว นึกถึงเรื่องเมื่อตอนบ่ายก็พาลให้คิดหนัก ไม่รู้ว่าเขาหงุดหงิดอะไรมา ถึงได้ตีหน้ายักษ์ท่าทางน่ากลัวขนาดนั้น ซ้ำยังโกหกว่าลืมโทรศัพท์ไว้ห้องเรียน ถ้าเพื่อนของเขาไม่โทรมาเธอคงเชื่อไปแล้ว
“งานก็หนัก ผู้ชายก็รุกเร้า เกิดเป็นอ้ายต้องอดทนจริง ๆ”
ใช้เวลาล้างจานและเก็บกวาดหลังร้านสองชั่วโมงเต็ม ๆ ถึงแล้วเสร็จ รอเจ้าของร้านเข้ามาตรวจงานและ
