“แก้ว... ไอ้แก้ว... เปิดประตูให้แม่หน่อย”
ก้านแก้วยกมือป้ายน้ำตาทิ้ง ก่อนจะรีบออกมาเปิดประตูให้กับมารดา
“แม่มีอะไรกับแก้วเหรอจ๊ะ”
ชะม้อยเห็นตาลูกสาวแดงๆ ก็รู้ทันทีว่าก้านแก้วคงหลบร้องไห้อยู่
“คุณภัทรจะกลับแล้วน่ะ ไม่ไปส่งหน่อยเหรอ”
“ไม่หรอกจ้ะ”
“ทำไมล่ะ คนเคยเป็นผัวเป็นเมียกัน”
ก้านแก้วน้ำตาจะไหลอีกครั้ง แต่ก็กะพริบตาไล่กลับไปได้ทัน
“คุณภัทรคงไม่อยากเจอหน้าแก้วนักหรอกจ้ะ”
“ถ้าคุณภัทรไม่อยากเจอ จะมาหาถึงบ้านทำไมกันล่ะ ไปลูก ไปส่งคุณภัทรหน่อย อย่างน้อยๆ ก็ไปอวยพรให้เขาขับรถปลอดภัยก็ยังดี”
ก้านแก้วลังเล แต่ก็ถูกมารดาดึงแขนให้ตามลังมาที่รถของภัทรดนัย
“มีอะไรกันเหรอคะ”
ชะม้อยเอ่ยถาม เมื่อเห็นภัทรดนัยกับสามีของตัวเองรวมถึงจ่อยก้มมองล้อรถยนต์
“ยางรถรั่วทั้งสี่ล้อเลยน่ะสิแม่มึง”
ชะม้อยรีบเดินอ้อมรถเพื่อดูล้อรถทุกล้อ ก่อนจะพูดออกมา
“จริงด้วย ทำไมมันพร้อมใจกันแบนล่ะเนี่ย แล้วจะทำยัง
