“เรื่องแต่งงานก็คงต้องเป็นไปตามนั้น แต่เรื่องทะเบียนสมรสคงไม่ต้อง เพราะเราแค่แต่งงานแบบหลอกๆ ถ้าคุณแม่แย้งคุณก็ช่วยพูดหน่อยก็แล้วกัน ดูเหมือนว่าคุณแม่จะชอบคุณ”
ภัคร์พิมลรู้สึกยุบยิบที่ใจนิดหน่อยเมื่อวีรภัทรกลับมาพูดคุยด้วยสรรพนามปกติ และไอ้คำว่าการแต่งงานหลอกๆ นั้นก็กระแทกใจจนจุก แต่ถึงกระนั้นหญิงสาวก็เลือกที่จะปล่อยผ่านไป
เพราะเธอเลือกอะไรไม่เลย
“ได้ค่ะ เรื่องนี้พายน์ก็แล้วแต่หมออยู่แล้วค่ะ” เมื่อเขาใช้สรรพนามปกติ เธอเองก็ทำแบบนั้นเช่นกัน
“จะเป็นแค่งานเล็กๆ นะ แค่ให้ผู้ใหญ่รับรู้”
“ได้ค่ะ ถึงอย่างไรพายน์ก็ไม่ได้มีญาติผู้ใหญ่ที่ไหนอยู่แล้ว และเราก็ไม่ได้แต่งกันจริงๆ ซะหน่อย พายน์เข้าใจค่ะ”
“ขอโทษที”
เมื่อเห็นสีหน้าที่เจื่อนนิดๆ ของภัคร์พิมล วีรภัทรก็รู้สึกผิดขึ้นมา แต่ภัคร์พิมลส่ายหน้าน้อยๆ เชิงบอกว่าไม่เป็นไร
“ไม่เป็นไรค่ะ” ภัคร์พิมลคลี่ยิ้มบางๆ
“คุณง่วงหรือยัง”
“ยังเลยค่ะ พายน์
