คุณหญิงทิพปภาตะโกนถามจากระเบียงห้อง ภัคร์พิมลแหงนหน้าขึ้นมองแล้วยิ้มเจื่อนๆ ส่วนวีรภัทรที่ตัวเปียกโชกไม่ต่างจากหญิงสาว ยกมือขึ้นลูบน้ำออกจากใบหน้าที่บดบังการมองเห็น
“อุบัติเหตุครับคุณแม่ พายน์เสียหลักเราเลยตกลงไปทั้งคู่”
“อ่อ งั้นก็รีบๆ ขึ้นมาเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย”
ภัคร์พิมลพยักหน้าหงึกๆ ก่อนที่จะปีนขึ้นมาจากสระ หลังจากนั้นวีรภัทรก็ปีนตามขึ้นมาโดยมีสมานช่วยดึง ส่วนภัคร์พิมลนั้นถูกผ้าเช็ดตัวของสาวใช้คลุมตัวเอาไว้ ก่อนที่อีกผืนจะถุกคลุมลงบนตัวของวีรภัทร
“ขอบคุณทุกคนมากครับ”
“ขอบคุณมากค่ะ และก็ขอโทษที่ทำให้แตกตื่นกลางดึกแบบนี้ด้วยค่ะ”
ภัคร์พิมลบอกพลางยิ้มแห้งๆ เพราะตนเป็นสาเหตุปลุกคนในบ้านให้ตื่นในยามวิกาลแม้ว่าจะเป็นเพราะอุบัติเหตุก็ตาม แต่หญิงสาวก็อดรู้สึกผิดไม่ได้อยู่ดี
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณพายน์” นมอิ่มบอกอย่างใจดี “คุณหนูพาคุณพายน์ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะค่ะ ดูสิ ตัวสั่นหมดแล
