“อื้อ...” เสียงเล็กส่งเสียงในลำคอ เมื่อรับรู้ถึงปลายนิ้วที่กรีดไปตามรอยแยก
“อยากให้ช่วยมั้ย” ลูก้าชูนิ้วชี้กับนิ้วโป้งที่มีคราบน้ำติดอยู่ให้ได้เห็น
“....” ริมฝีปากบางเม้มแน่น ถึงจะเตือนสติตัวเองว่าพยายามหักห้ามใจ แต่แน่นอนว่าเมื่อต้องการ...อะไรที่เตือนตัวเองไว้ก็หายไปจากหัวจนหมด
“หรือแค่ให้เลีย” เขาถามขึ้น ในขณะที่เอื้อมมือไปหยิบขวดไวน์มาถือ
“ฉันแค่อยากดื่ม นายกำลังตีความหมายผิด”
“คนที่เขาดื่มเฉย ๆ ไม่แฉะขนาดนี้หรอก” ลูก้าพูดด้วยเสียงแหบพร่า สายตายังจ้องดอกไม้เนียนตรงหน้าไม่ละสายตา แล้วโน้มตัวเข้ามาประกบจูบอีกครั้ง แต่ขวดไวน์ในมือที่ถืออยู่นั้น ถูกเอามากั้นระหว่างช่วงตัวกับร่องรัก
เขาใช้ส่วนของขวดที่โค้งมนและไม่มีฉลากถูไถกับจุดอ่อนไหว ทำร่างเล็กตัวสั่นด้วยความเย็นที่ยังหลงเหลืออยู่และน้ำหวานที่ไหลเยิ้ม ยิ่งชโลมสร้างความลื่นและความเสียวซ่าน เมื่อเขาใช้ขวดถูขึ้นลง
“อื้อ...อือ” เสียงอื
