ในที่สุดวันที่หล่อนหวาดกลัวก็มาถึง...พิมรักก้มลงสำรวจตัวเองหน้ากระจกบานใหญ่ภายในห้องหอด้วยความวิตกกังวล หลังจากกล่าวคำสาบานภายในโบสถ์กับมาริออสเสร็จแล้ว งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสในช่วงหัวค่ำก็เริ่มต้นขึ้น ตลอดเวลาที่งานเลี้ยงดำเนินไป มาริออสแทบจะไม่ได้ชายตาแลหล่อนเลย
พิมรักเดินกลับไปทรุดนั่งบนเตียงน้ำตาซึม สองมือประสานกันและบีบแน่น
เขาพูดคุยหัวเราะกับทุกๆ คนในงาน ยกเว้นหล่อนเพียงคนเดียวที่เขามองข้ามไปราวกับหล่อนไม่มีตัวตน หล่อนจำได้ว่าตัวเองฝืนยิ้ม ทั้งๆ ที่น้ำตาตกใน
แม้ว่าพอจะเข้าใจความรู้สึกของมาริออสดีว่าเขากำลังหงุดหงิดกับงานแต่งงานในครั้งนี้ แต่กระนั้นหัวใจไม่รักดีก็ไม่อาจจะหยุดความเจ็บปวดลงได้ มันรวดร้าวทรมานแทบขาดใจ
เสียงประตูที่ถูกเปิดออกดังขึ้น มือเล็กรีบยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง ก่อนจะมองคนที่ก้าวเข้ามาด้วยสายตาตื่นตระหนก
มาริออสเดินโซเซเข้ามาหยุดตรงหน้าหล่อน กลิ่นเหล้าฟุ้งเข้าจมูกจน
