พิมรักหันไปมอง ก่อนจะยิ้มออกมาทั้งน้ำตา “พี่เพนน์”
เพเรอคลิสยิ้มให้อย่างอ่อนโยน และทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวข้างๆ “พี่รู้นะว่าน้องแพทกำลังไม่สบายใจ”
“แพท...”
“และเรื่องที่ทำให้น้องแพทไม่สบายใจก็คือเรื่องของเจ้ามาร์ซใช่ไหมครับ”
หล่อนอยากจะปฏิเสธ แต่น้ำตาดันไหลออกมายืนยันความเป็นจริง
“น้องชายพี่เพนน์ใจร้าย เขาพาแพทไปที่โรงแรม ให้แพทนั่งรอ ก่อนจะให้คนขับรถมาพากลับบ้าน โดยที่เขาออกไประเริงอยู่กับผู้หญิงของตัวเอง แพท...แพทจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะคะ”
“น้องแพทรู้ได้ยังไงว่าเจ้ามาร์ซมันออกไปหาผู้หญิง”
“ก็คนขับรถบอกแพทค่ะ”
เพเรอคลิสส่ายหน้าน้อยๆ ถอนใจออกมายาวเหยียด “ก่อนที่พี่จะกลับออกมาจากโรงแรม พี่ยังคุยกับเจ้ามาร์ซมันอยู่เลย”
“แต่ที่แพทรู้มา...” หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบ รถสปอร์ตคันโปรดของมาริออสก็แล่นเข้ามาจอดในลานจอดรถเสียก่อน ทั้งหล่อนและ เพเรอคลิสมองไปที่รถคันนั้นเป็นตาเดียวกั
