“ผมผิดทุกอย่างนั่นแหละครับ ผมจะคืนอิสรภาพให้แพทให้เร็วที่สุด”
“ไม่จำเป็นแล้วละมาร์ซ เพราะน้องแพทหนีออกจากกรงของนายไปแล้ว”
หนุ่มผู้น้องหันขวับด้วยความตื่นตกใจ “พี่เพนน์หมายความว่ายังไงครับ”
เพเรอคลิสอมยิ้มมองน้องชายอย่างหมั่นไส้ “น้องแพททนผู้ชายใจดำอย่างนายไม่ได้ ก็เลยบินหนีไปแล้ว”
มาริออสกระวีกระวาดจะโทร. ไปสนามบิน แต่เพเรอคลิสดักคอเอาไว้เสียก่อน
“ไม่ทันหรอกมาร์ซ น้องแพทบินไปตั้งแต่เที่ยงสี่สิบห้าแล้ว”
เหมือนถูกต่อยจนร่วงลงกับพื้น มาริออสต้องคว้าขอบหน้าต่างเอาไว้เพื่อพยุงตัวเอง
“เธอคงเกลียดขี้หน้าผมมาก ถึงได้หนีไปแบบนี้”
“น้องแพทรักนายมากจนทนอยู่กับผู้ชายใจร้ายอย่างนายไม่ได้อีกแล้วต่างหากล่ะ” เพเรอคลิสยิ้มน้อยๆ อดหมั่นไส้น้องชายไม่ได้ “ก็ใครใช้ให้นายไปหลอกเธอว่าออกไปนอนกับผู้หญิงล่ะ”
“ผม...”
“คราวนี้ถูกทิ้งของจริงแล้วละ เจ้ามาร์ซ”
มาริออสเดินมาทรุดนั่งบนโซฟาอย่างอ่อนแรง “ที่ผมพู
