“วัยรุ่นเนี่ยคงไม่ได้หมายถึงรุ่นลุงหรอกนะคะ”
“เดี๋ยวเถอะณิชา” เขาหรี่ตามองเธออย่างไม่ชอบใจนัก แต่พอเห็นเธอยิ้มขันก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้
“งั้นกรุณารอสักครู่นะคะคุณลุง”
“ณิชา...” เขากัดฟันกรอดแล้วมองเธอก้าวออกไปจากห้องนั้นอย่างอารมณ์ดี
เมื่อได้อยู่กับลูกชายตามลำพังเขาก็เลยอยากจะหาข้อมูลของเธอมากขึ้นอีกหน่อย
“คุณพ่อไม่เล่าต่อแล้วเหรอครับ” ทะเลเอ่ยถามขึ้น
“เดี๋ยวรอนมร้อนจากคุณแม่แล้วพ่อจะเล่าให้ฟังต่อนะครับ ตอนนี้พ่อมีอะไรอยากถามทะเลหน่อยน่ะลูก”
“อะไรเหรอครับ”
“ตอนอยู่ที่เชียงรายน่ะ ทะเลเคยเห็นมั้ยครับว่ามีใครมาจีบคุณแม่บ้างรึเปล่า”
“จีบคือยังไงเหรอครับ”
“เอ่อ...ก็แบบว่ามาส่งตาหวานให้ ซื้อขนมมาฝากบ่อยๆ หรือชวนไปกินข้าวอะไรแบบนี้น่ะครับ”
“อ๋อ มีครับ”
“ใครครับ” ได้ยินอย่างนั้นเขาก็ถึงกับหูผึ่งขึ้นมาทันที
“ลุงนพครับ เค้าเป็นลูกชายของยายสายที่มาซื้อกุหลาบที่สวนของเราบ่อยๆ ที่คุณแม่พา
