“จะเอาให้เต็มหลังรถเลย ข้างหลังจะได้ไม่เหลือที่นั่ง เธอจะได้ไม่มีที่ไปนั่งอื่นนอกจากข้างๆพี่”
ผมพึมพำกับตัวเองขณะเดินเข้าห้าง เพื่อที่จะซื้อของให้เต็มหลังรถจนไม่เหลือพื้นที่ให้เธอได้นั่ง
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าซื้ออะไรบ้าง ของใช้ เสื้อคลุม หมอนตุ๊กตา ของจุกจิกเต็มไปหมด ผมแค่โยนมันลงรถไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเบาะด้านหลังแน่นไปหมดจริงๆ ของทั้งหมดนั่น ไม่ได้จำเป็นหรอก ผมแค่จะสร้างข้ออ้างให้เธอต้องนั่งเบาะข้างผมเท่านั้นเอง
และสิ่งที่ผมตั้งใจซื้อมากที่สุดคือช่อดอกไม้ ดอกไม้ช่อใหญ่ที่ผมเลือกอยู่นานกว่าครึ่งชั่วโมง เพราะผมอยากได้แบบที่เธอชอบจริงๆ สีขาวปนชมพูอ่อน กลิ่นหอมจางๆเหมือนน้ำหอมที่เธอใช้
ผมกลับเข้ามาในมหาลัยตอนบ่าย ผมก็ถือมันไว้ตลอด ไม่ว่าจะเดินไปไหนช่อดอกไม้นี่อยู่กับผมตลอดเวลา และแน่นอนครับ มันไม่รอดพ้นสายตาเพื่อนจอมปากเสียทั้งสองของผม
“ไอ้ซันเดย์ มึงจะถือไปทุกที่เลยหรือไงวะ”
เสียงไอ้ฟอร์มด
