@มหาวิทยาลัย
ฉันเพิ่งเดินเข้าคณะพร้อมกระเป๋าในมือ และยังรู้สึกได้ถึงไออุ่นของพี่ซันเดย์ที่เพิ่งแยกกันไปไม่กี่นาที แล้วจู่ๆก่อนจะทันได้ตั้งหลักยัยมิราก็พุ่งมาดักฉันทันที
“แก~ มาวันนี้กับพี่ซันเดย์อีกแล้วเหรอ”
เธอทำเสียงล้อ แววตากรุ้มกริ่มสุดฤทธิ์
ฉันหลบสายตา แล้วตอบสั้นๆ
“อืม…”
ยัยมิรายิ่งได้ใจ ล้อฉันใหญ่โตเลยทีนี้
“ตัวติดกันยิ่งกว่ากาวสองหน้า อีหน่อยจะแยกไม่ออกแล้วมั้งเนี่ย”
ฉันหรี่ตาใส่
“ตัวติดอะไรย่ะ ไม่ใช่สักหน่อย แกต่างหากที่ตัวติดกับพี่โซล เช้าถึงเย็นถึง จนฉันคิดว่าพี่โซลเป็นพนักงานดูแลประจำตัวเขาไปแล้ว ไม่ต้องไปบอกคนอื่นเขาว่าเป็นพี่น้องรหัสกันหรอก บอกว่าเป็นแฟนซะให้จบๆไปเถอะ"
สีหน้ายัยมิราค่อยๆแดงขึ้นทันที
“ไม่ใช่สักหน่อยแก พูดอะไรของแกเนี่ย~”
แม้ปากจะปฏิเสธแต่รอยยิ้มหวานๆ บนหน้ากลับหุบไม่ลงเลย
ฉันแกล้งผลักแขนเธอเบาๆ
“ดูหน้าแกตอนนี้เถอะ เขินจนจะแดงเท่าลูกมะเขือเทศแล้ว
