บทที่ 30
อย่าไป
“อะไรของนาย!” ยิปโซโวยวายในตอนที่ถูกคีรีลากออกมานอกร้าน
“ผมเจ็บจัง..อยากให้พี่ทายาให้” น้ำเสียงอ่อนโยนทำให้ยิปโซใจเต้นระรัว เดินตามคนใบหน้าฟกช้ำอย่างสับสนมึนงง
“นี่..นายเอาไปทำไม?” ยิปโซตวาดเมื่อคีรีค้นกุญแจรถจากกระเป๋าถือแล้วกดรีโมต ไม่แยแสท่าทีฟึดฟัดไม่พอใจของเธอ
“ผมขอเวลาแค่สองชั่วโมงนะครับ”
ว่าแล้วก็จับเธอยัดเข้าไปในรถวิ่งไปประจำที่คนขับเคลื่อนรถออกไป โดยมีออสก้ากับอ้ายวิ่งตามออกมา
“เอ้า..อีเหี้ยยิป! ทิ้งกูซะงั้น” ออสก้ายืนเท้าสะเอวตะโกนไล่หลัง
“หนูบอกให้ตามมาตั้งแต่ทีแรกก็ไม่เชื่อ” อ้ายหอบหายใจเพราะความเหนื่อย
“ไม่คิดว่ามันจะไปกับเขาง่ายขนาดนี้ ปากบอกว่าเจ็บแล้วจำ แต่พอเห็นหำก็ให้อภัย เจ๊ล่ะเบื่อ”
“คนนี้มันคงรักของมันจริงๆ ที่ยิปไม่ฟูมฟายก็คงยังหวังว่าผู้ชายจะกลับมานั่นแหละ” เพราะคบกันมานานอ้ายจึงดูออกว่าเพื่อนคิดอย่างไร
“ถ้าคราวนี้เจ็บอีกอียิปต์ตายแน่” ออสก
