“ผมปล่อยก็ได้ แต่บอกมาก่อนว่าตอนนี้คุณพักที่ไหน ผมจะได้หมดห่วง หรือจะให้ผมไปส่งก็ได้” เจมส์ตื๊อใหม่
“อย่ารู้เลยค่ะ มันไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว เพราะฉันไม่มีวันกลับไปนิวยอร์กอีก”
“คุณลืมวันเก่าๆ ที่เราเคยดีต่อกันไปหมดแล้วจริงๆ หรือนารา ผมเคยพาคุณไปขับรถเล่น เราเคยวิ่งมาราธอนด้วยกัน คุณลืมไปหมดแล้วจริงๆ หรือ”
เดือนนาราเมินหน้าหนี จะมารื้อฟื้นอะไรก็แค่เคยวิ่งด้วยกัน นั่งรถเล่นด้วยกัน ซึ่งเขาเป็นฝ่ายชวนและในขณะนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าเขาคิดจะลวนลาม ถ้ารู้คงไม่ไปด้วยหรอก
เห็นเธอนิ่งเงียบแทนที่เจมส์จะเข้าใจว่าอีกฝ่ายรำคาญจนพูดไม่ออก แต่เจมส์เริ่มมีความหวัง เพราะคิดว่าผู้หญิงร้อยทั้งร้อยลองเจอไม้อ่อนก็ใจอ่อนกันทุกคน เขาเชยคางเดือนนาราให้หันกลับมา แต่เจมส์ไม่รู้ว่าที่เธออ่อนลงเพราะอะไรกันแน่
“กลับนิวยอร์กกับผมนะ”
ริมฝีปากแดงระเรื่อกำลังจะขยับตอบปฏิเสธทว่า
“ปล่อยมือจากตัวเธอซะ” เสียงทุ้มห้าวตวาดลั
