“พูดเหมือนกับดรีมอีกแล้ว”
“ดรีมพูดว่าอะไรเหรอครับ”
“ก็เอาเรื่องหลานมาล่อลวงแม่น่ะสิ ตอนแรกแม่นึกว่าเค้าท้องแล้วซะอีก ที่ไหนได้ลูกชายแม่ไม่มีน้ำยาเอาซะเลย”
“ผมไม่มีน้ำยาที่ไหนกันครับ ดรีมเค้าฉีดยาคุมต่างหากล่ะ ลองเธอไม่ฉีดยาสิ ป่านนี้แม่ได้อุ้มหลานไปนานแล้วล่ะ”
“สรุปว่าคนนี้ชัวร์ ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ”
“ไม่มีวันเปลี่ยนใจครับ แม่เองก็ยอมรับเธอแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ใครว่าแม่ยอมรับ”
“อย่ามาแกล้งอำผมเลยครับ เดี๋ยวนี้นะอะไรๆ ก็ดรีมอย่างนั้นดรีมอย่างนี้ อีกหน่อยคงได้ยกสมบัติให้ลูกสะใภ้แทนผมแน่เลยใช่มั้ยล่ะ”
“ก็ดรีมเค้าเก่ง เป็นคนเข้าใจอะไรได้ง่ายๆ ไม่วุ่นวายเวิ่นเว้อ มีเหตุมีผล เฉลียวฉลาด...อะไร? ยิ้มทำไมจ๊ะ”
“ผมดีใจที่แม่ชอบเธอขนาดนี้ ขอบคุณนะครับที่ไม่รังเกียจเธอ ผมรักแม่จัง” เขากอดท่านแน่นท่านจึงได้ลูบศีรษะเขาอย่างเอ็นดู
“เมื่อก่อนแม่ก็ยอมรับนะว่าไม่ได้ปลาบปลื้มเธอนักหรอก เพราะแม่ระแวงว่าเธอ
