“อะไรทำให้แม่คิดว่าผมจะโดนดรีมเค้าหลอกล่ะครับ ทีกับผู้หญิงคนอื่นไม่เห็นแม่จะจัดการเองเลยนี่นา”
เขาทรุดตัวลงนั่งแล้วกอดอกพลางมองจ้องตากับมารดาอย่างไม่คิดหวั่นเกรง และไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลยสักนิดที่รู้ว่าท่านส่งคนจับตาดูเขาตลอดจนรู้ความเคลื่อนไหวของเขาทุกฝีก้าวขนาดนั้น
“ก็เพราะเลขาฯ ของแกมีบุคลิกเหมือนกับนั่งผู้หญิงแพศยาคนนั้นไงล่ะ ผู้หญิงเรียบร้อยอ่อนหวานแบบนั้น อันตรายกว่าพวกที่ชอบกรี๊ดกร๊าดโวยวายเป็นไหนๆ หรือแกยังไม่เข้าใจในเรื่องนี้อีก”
“เข้าใจสิครับ ผมเข้าใจดีเลยล่ะ ตอนนั้นผมยังเด็กเลยไม่ประสาในเรื่องผู้หญิง แต่ตอนนี้ผมโตแล้วและผมเชื่อว่าตัวเองมองไม่ผิด ดรีมเค้าไม่มีวันทำเหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นทำกับผมแน่นอน”
“ที่พูดแบบนี้...อย่าบอกนะว่าแกตั้งใจจะคบแม่เลขาฯ คนนั้นจริงๆ”
“คบเหรอครับ? แม่เข้าใจผิดแล้วล่ะ”
“แปลว่าแกจะไม่จริงจังงั้นสิ”
“ก็ไม่เชิงครับ”
“ตาซัน! นี่อย่ามาเล่นลิ้นกับแม่นะ
