“พี่ดรีม! เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ เลือดออกด้วย”
“เอ่อ...มะ...ไม่เป็นไรจ้ะ แค่มีดบาดนิดหน่อยน่ะ เดี๋ยวพี่ไปล้างแผลในห้องน้ำก่อนนะ”
“ครับๆ รีบไปเลย”
“จ้ะ” หญิงสาวรีบลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปจากห้องนั้น เพราะกลัวว่าน้ำตาของเธอจะไหลออกมาให้น้องชายได้เห็น
เหมือนฝันยื่นมือไปใต้ซิงค์น้ำเพื่อล้างแผลและเพื่อกลบเสียงร้องไห้ของตนเอง และเหตุผลเดียวที่เธอร้องไห้ไม่ใช่เพราะสิ่งที่เธอทำอยู่ในตอนนี้ แต่เป็นสิ่งที่เธอจะต้องทำหลังจากนี้ต่างหาก
หญิงสาวมองเงาสะท้อนของตัวเองผ่านทางกระจกเงาก่อนจะนึกไปถึงสิ่งที่เธอกับมารดาของอาทิตย์คุยกันเมื่อหลายวัน
“ตาซันรู้มั้ยว่าฉันเรียกเธอมาพบ”
“ไม่รู้ค่ะ ตอนที่ดิฉันเจอคุณซันตรงลิฟต์ ดิฉันบอกเค้าว่าจะลงไปซื้อกาแฟข้างล่างค่ะ”
“อืม ดีมาก เอาล่ะ ฉันจะไม่อ้อมค้อมนะเพราะมันคงน่ารำคาญทั้งกับเธอและฉัน ฉันรู้แล้วว่าเธอกับตาซันมีอะไรกัน ฉันก็เลยอยากจะตกลงอะไรกับเธอสักหน่อย ฉันอ
