เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่แย้งอะไรให้เขาต้องหงุดหงิดใจอีก ร่างสูงจึงปีนขึ้นเตียง ก่อนมือหนาจะเอื้อมไปดึงเสื้อแจ็กเก็ตของตัวเองที่คลุมร่างบางเอาไว้ออก
“จะทำอะไรคะ” เสียงหวานร้องถามเขาอย่างตื่นตระหนก แขนเรียวกอดปิดหน้าอกตัวเองที่ตอนนี้มีเพียงซับในตัวบางคลุมทับบราเซียสีขาวเอาไว้เพียงเท่านั้น
ไมเคิลไม่ตอบ มือหนาจับซับในตัวบางเลิกขึ้นอย่างถือวิสาสะ มือบางพยายามปัดป้องแต่ทว่ากลับไม่เป็นผล ไมเคิลยังคงสำรวจร่างบาง ราวกับตำรวจกำลังตรวจค้นหาสิ่งผิดปกติที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวคนร้าย
“มีแค่หน้าท้องที่มีรอยฟกช้ำ” เสียงทุ้มว่าแผ่วเบาราวกับพึมพำบอกตัวเอง ก่อนร่างสูงจะลุกพรวดพราดออกจากเตียง ลินดาเห็นชายหนุ่มลุกเธอก็อยากจะลุกบ้าง ถ้าเขาไม่หันมาปรามเธอเอาไว้เสียก่อน
“ผมบอกแล้วไงว่าอย่าดื้อ ถ้าคุณยังดื้ออีกละก็ อย่าหาว่าผมไม่เตือน” เสียงทุ้มว่าอย่างข่มขู่ ก่อนจะตวัดสายตาคมกริบมองเธออย่างไม่พอใจ จนหญิงสาวหน้าจ๋อย
